Ποια Αντιγόνη…
Ξεγυμνωμένη, ξεριζωμένη και
γκρεμισμένη ολάκερη μια
χώρα.
Τώρα διαμελίζουν τον ανθό της..!
Τόση αναίσχυντη αλλοτρίωση…
Ποια τιμωρία άραγε τους πρέπει..;
Το ασύλληπτο παραμένει ανυπέρβλητο.
Ποια Αντιγόνη και
ποια αρχαία τραγωδία…
Κι οι ανεπαρκείς, οι ανάξιοι γύρα
τριγύρα, έχουν το θράσος,
να μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές
κορδέλες. Μα
όσα κι αν είναι αυτά, η φρίκη αντάμα
με το σκοτεινό βυθό τους
παραμένουν αναλλοίωτα.
Τόσες ψυχούλες με όνειρα, μ’ ελπίδες
αιώνια θα δακρύζουν.
Πρώτη μέρα της Άνοιξης βαμμένη
κατακόκκινη, γι αυτές
τις ψυχές δε θα ρθει ποτέ…
«Κι οι άνθρωποι στέκονται βουβοί μες
στον αγέρα
με δυο χοντρές γροθιές σφιγμένες στις
τσέπες τους.
Δεν ακούς τίποτα. Μόνο που τρίζουνε οι
αρμοί στα
δάχτυλά τους
καθώς σφίγγουν στη φούχτα τους τον
πόνο.
Ένας άνεμος που πέρασε μέσ’ απ’ το
σκοτεινό τούνελ της σιωπής
μας έφερε το μαντάτο.
Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.
Δυο ξεχασμένοι γλόμποι ξεθωριάζουνε
στην ξώπορτα της μέρας.
Τους σκότωσαν» γράφει κάπου ο Γιάννης
Ρίτσος.
Κι έχουμε χρέος να μην επιτρέψουμε
στη λήθη, να μπει
ανάμεσα σ’ αυτές τις ψυχές και τ’
άδικο θυσιαστήριό τους…
ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ..!!!
ΟΧΙ σ’ αυτό το άδικο θυσιαστήριο των
παιδιών..!!!
Χρύσα Μπαΐρα
(αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Εμπρός» της Ξάνθης)
){kind=link}
0 Σχόλια