Για κάθε Άλκη - Οι αγώνες μας φραγμός στο μίσος, το σκοτάδι

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΛΚΗ 

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΦΡΑΓΜΟΣ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ, ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Ο Άλκης, 19 ετών, νεκρός σε «οπαδική συμπλοκή». Οι δολοφόνοι του χωρίς να δείξουν κανένα έλεος όταν τους ζήτησε να σταματήσουν να τον χτυπάνε, συνέχισαν ακάθεκτοι και με ένα αιχμηρό αντικείμενο του αφαίρεσαν την ζωή. Ο τραγικός αυτός θάνατος μας εξοργίζει και φέρνει στην επιφάνεια πολλά ερωτήματα για τις ευθύνες του συστήματος πίσω από τέτοια σκηνικά-περιστατικά. Από μικρή ηλικία ακούμε από παντού ότι ο ρόλος της πολιτείας είναι δήθεν να προστατεύει τον πολίτη. Αντιθέτως, αυτό που επιβεβαιώνουν και παρόμοια περιστατικά «αθλητικής βίας», είναι ότι συντελούνται με την πλήρη ανοχή του κράτους και από πίσω εξυπηρετούνται συγκεκριμένα συμφέροντα. Παράλληλα, το σύστημα πάντα βγαίνει κερδισμένο από τέτοιες καταστάσεις. Γιατί τους συμφέρει να βρίσκεται ο λαός χωρισμένος σε «στρατόπεδα» και να βλέπει εχθρό τον διπλανό του, με τον οποίο δεν έχει να χωρίσει τίποτα, χωρίς να ψάχνει να βρει την ρίζα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Βολεύει τους από πάνω να διοχετεύει η νεολαία την οργή της στο χουλιγκανισμό και τον οπαδισμό, αντί να παλεύει συλλογικά απέναντι στον πραγματικό καταπιεστή. 

Την ίδια στιγμή περισσεύει υποκρισία με τα δήθεν μέτρα αντιμετώπισης της οπαδικής βίας. Οι έφοδοι της αστυνομίας σε γραφεία συνδέσμων(πάντα όταν είναι ήδη αργά), ο λόγος της κυβέρνησης για την απαγόρευση της κουκούλας στα γήπεδα και για την είσοδο σε θύρες οργανωμένων οπαδών μόνο με χρήση εισητηρίου διαρκείας, η «προσπάθεια εντοπισμού» των επικίνδυνων οπαδών με λίστες 300 ονομάτων, όχι απλά δεν αγγίζουν ούτε την επιφάνεια του προβλήματος αλλά μας εξοργίζουν όταν ξέρουμε ότι πόσο χωμένο είναι το κράτος σε όλη αυτή τη σαπίλα. Ο νεκρός δεν γυρνάει πίσω και οι ευθύνες του συστήματος για τον κάθε Άλκη είναι πολύ συγκεκριμένες. Εννοείται πως το πρόβλημα συντηρείται και απ’ τους οπαδικούς κύκλους με τις πρακτικές που ακολουθούν. Το φίλαθλο πνεύμα δεν έχει καμία σχέση με τα μαχαίρια, τα κατσαβίδια και τα ρόπαλα, ούτε με τη στοχοποίηση κόσμου που φοράει διαφορετικό χρώμα φανέλας. Ωστόσο, βασικό φταίχτη βλέπουμε το σύστημα που γεννά και θρέφει όλη αυτή τη βία, προωθώντας τη μαυρίλα του και στο χώρο του αθλητισμού. Και απέναντι σε αυτό θα πρέπει να στραφούν οι αγώνες μας. 

Να μην αφήσουμε να υπάρξει κανένας άλλος Άλκης. Θα πρέπει να απομονώσουμε κάθε είδους φασίζουσες πρακτικές στο γήπεδο, στο σχολείο, στο δρόμο. Να προτάξουμε το δρόμο της συλλογικής πάλης απέναντι στις μαύρες ιδέες που πασχίζουν να μας μπολιάσουν. Ο λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτα, ο εχθρός βρίσκεται στην απέναντι όχθη. Η οργή μας είναι δίκαιη, αλλά θα πρέπει να στραφεί στο σύστημα που μας αφήνει στο περιθώριο και μας στερεί το δικαίωμα στη ζωή. Δεν θα υποταχθούμε στο μαύρο μέλλον τους, αντίσταση και πάλη για τη ζωή που κάθε μέρα μας στερούν!